Het reisgezelschap (De fotograaf Dick ontbreekt)
Een reisverslag
Op carnavalsmaandag 10 februari was het koud... We verzamelden in Brunssum om met een busje naar Schiphol te rijden. Toegeven, het was een beetje krap zitten omdat de chauffeur geen idee had van de omvang van golfuitrustingen!
Al spoedig waren we verlost van onze bagage en enkele uren later vlogen we met ongeveer 900 km per uur naar Faro.
Onder aanvoering van Dick Kuysters zouden Heike, Jet, Günther, Gerd, Frits, Ben, Leo, Ed en Henk (uw redacteur) een weekje lachen, leren, lekker eten en ook nog golfen...
We verbleven in Hotel Almansor, bij het plaatsje Carvoeiro.
Dinsdagmorgen verkeerden we in goede stemming en togen we naar de golfaccommodatie. Carvoeiro Golfe beheert twee banen, die vlak bij elkaar liggen. Er is een 9 holes baan, Quinta do Gramacho en een 18 holes baan, Vale de Pinta. De 9 holes baan heeft dubbele greens, waarbij de eerste 9 telkens de linkse greens worden gespeeld en de tweede 9 de rechtse greens de uitdaging vormen. De greens liggen tamelijk ver uiteen, waardoor je niet de indruk hebt tweemaal dezelfde baan te spelen. Een lastige baan met veel bunkers en zeer snelle greens.
Na de ronde bood het terras een ultieme gelegenheid om het gelaat eens aan de zon bloot te stellen. De uitbater van het clubhuis worstelde met een parasol en twee reisgenoten besloten assistentie te verlenen. Men communiceerde in het Engels, totdat enkele krachttermen werden geuit... in het Nederlands! Gé, want zo heette de uitbater, bleek jaren geleden uit Nederland te zijn vertrokken om in Portugal zijn geluk te zoeken. Een zeer gezellige man, die het begrip klantenbinding nog serieus nam.
Dinsdagavond werd een restaurant opgezocht in Carvoeiro. Er bleken twee restaurants 'Antonio' te zijn, die door oom en neef werden gerund. Antonio 'beneden' serveerde overheerlijke vlees- en visgerechten, die allesbehalve een hongergevoel bij vertrek achterlieten!
Gé exploiteerde ook een lokaal in de nabijheid van de Antonio's hetwelk na de maaltijd werd bezocht. Het gevolg voor sommigen was een kort slaapje met duf gevoel de volgende dag...
Uw redacteur verkeerde overigens in de veronderstelling dat hij verlost zou zijn van het carnavalsgedoe in eigen land maar men viert in Portugal ook dat feest, zij het op eigen wijze. Dus werden ook feestneuzen waargenomen...
Op woensdag werd in de ochtenduren flink geoefend en de snelle oefengreen werd ook flink benut. Het weer was weer zonnig en zeer aangenaam. Na het middaguur werd wederom op de 9 holes Gramacho baan gespeeld. Op de vierde tee moesten we wachten op de flight voor ons, die nog op de green was. Een loslopende hond drentelde wat rond. In Portugal is het te doen gebruikelijk dat honden loslopen en tegen de avond weer terugkeren. Er werd verondersteld dat deze honden toch wel een rijk liefdesleven moesten kennen. Een van de flightgenoten verklaarde dat het straathondenbestaan hem wel wat leek... U kunt zich voorstellen dat het vinden van de green daarna niet zo simpel was...
Donderdag was als vrije dag opgenomen in het programma. Een enkeling besloot niet te golfen, doch was de meerderheid wel te porren voor een rondje. Dick had afslagtijden gereserveerd op Parque da Floresta, een 'avontuurlijke' baan. En inderdaad: op sommige holes moest de afslag richting out of bounds rechts worden opgezet om links op de fairway te eindigen! De vijfde hole, een par 3, is een echte 'tester'. De green ligt aanzienlijk lager dan de afslagplaats en bevindt zich op de top van een heuvel. Green gemist? Begin dan een 'afdaling' en doe een poging! Tijdens onze ronde demonstreerde een speler voor ons hoe je totaal gefrustreerd naar huis kunt gaan: de bal werd van de voet van de heuvel omhoog gespeeld, was net te kort en rolde vervolgens terug naar zijn oorspronkelijke positie. De volgende poging leverde een soortgelijk resultaat op en de derde keer was de woede van de speler zo groot, dat hij veel te hard sloeg en de bal over de green vloog om vervolgens aan de andere zijde weer naar beneden te rollen...
Het weer bleef aanhoudend zonnig en warm en stond in schril contrast met de verwachting voor Nederland. We speelden vrijdag op Vale de Pinta, de andere baan van Carvoeiro Golfe. Een schitterende, zeer afwisselende baan, die goede slagen beloonde. Diverse uitdagingen stonden hier op het menu, zoals bomen, waar de afslag bij voorkeur overheen moest om een goede slag naar de green te hebben. Par 3 holes met een dal tussen tee en green, waardoor de afslag beter te lang als te kort moest zijn. Hole 18 van deze baan is een leuke uitsmijter: de green ligt aanzienlijk lager dan de afslagplaats. Green missen? Bal waarschijnlijk weg! Zowel de stokkeuze als het soort slag waren aanleiding tot vele discussies. Dick demonstreerde dat je met een putter gemakkelijk de green kon halen...
Op zaterdag gingen we nogmaals op de 9 holes baan spelen. Op tee 4 liep de straathond van enkele dagen geleden weer rond. Terwijl uw redacteur de bal adresseerde kwam het verhaal over die hond weer boven en een vreselijke lachbui was het gevolg. De flightgenoten begrepen niet wat er zo grappig was...
Zondag was de 'wedstrijddag'. Op Vale de Pinta werd gestreden om de eer. Wederom viel menige slag ten prooi aan de moelijkheden van deze baan maar het was simpelweg genieten! Nadat we ter afsluiting nog een puttwedstijdje hadden gehouden op hole 18 - want de slag van Dick moest toch wel even worden geïmiteerd - keerden we terug naar het clubhuis.
Op maandagavond zouden we vertrekken, dus was er nog genoeg tijd om ergens te spelen. Enkele dagen ervoor was dat besluit al gevallen en de meesten voelden wel wat voor een rondje golf op Vilamoura II. Zelfs een wandeling op deze baan zou - zeker bij de uitnemende weersomstandigheden - al een plezierige bezigheid zijn. Dus met stokken en ballen was het intens genieten. Een mooie baan voor alle handicapniveaus, zonder extreme hindernissen. Een gezellig clubhuis met uitzicht op de driving range. Een leuk idee van de baanarchitect, wat navolging verdient. Er kunnen immers diverse tafereeltjes worden waargenomen, die een sterke gelijkenis vertonen met onze eerste schreden op het golfpad...
Na zo een week ben je een heel ander mens. Het luie winterzweet is er weer uit en door het vele plezier is ook je emotionele toestand aanzienlijk verbeterd. Je vergeet je dagelijkse beslommeringen en je maakt nieuwe vrienden.
De aankomst in Amsterdam in weer en wind is dan snel vergeten!
Henk Schanssema